Muhammad Al-Hurr Al-Amili shkruan:

رَوَى السَّـيِّـدُ وَلِـيُّ بْـنُ نِـعْـمَـةِ الـلَّـهِ الْـحُـسَـيْـنِـيُّ فِـي كِـتَـابِ مَـجْـمَـعِ الْـبَـحْـرَيْـنِ فِـي مَـنَـاقِـبِ الـسِّـبْـطَـيْـنِ حَـدٍيـثًـا طَـوِيـلًا فِـيـهِ إِعْـجَـازٌ لِـلْـحَـسَـنِ صَـلَّـى الـلَّـهُ عَـلَـيْـهِ أَنَـا أَخْـتَـصِـرُهُ وَحَـاصِـلُـهُ أَنَّ مَـلِـكًـا مِـنْ مُـلُـوكِ الـصِّـيـنِ كَـانَ لـهُ وَزِيـرٌ وَلِـوزِيـرِهِ ابْـنٌ فِـي غَـايَـةِ الْـحُـسْـنِ وَالْـجَـمَـالِ وَكَـان الْـمَـلِـكُ يُـحِـبُّـهُ مَـحَـبَّـةً عَـظِـيـمَـةً وَلِـلْـمَـلِـكِ ابْـنَـةٌ فِـي حُسْـنِـهَـا وَجَـمَـاِلِـهَـا فَـائِـقَـةٌ فِـي الْآفَـاقِ وَكَـانَ الْـمَـلِـكُ يُـحِـبُّـهَـا مَـحَـبَّـةً عَـظِـيمَـةً ثُـمَّ إِنَّـهَـا عَـشِـقَـتِ ابْـنَ الْـوَزِيـرِ وَابْـنُ الْـوَزِيـرِ عَـشِـقَـهَـا فَـعَـلِـمَ الْـمَـلِـكُ بِـذَلِـكَ فَـغَـضِـبَ وَأَمَـرَ بِـقَـتْـلِـهِـمَـا فَـقُـتِـلَا ثُـمَّ نَـدِمَ نَـدَامَـةً عَـظِـيمَـةً لِـشِـدَّةِ حُـبِّـهِ لَـهُـمَـا

„Sejid Uelij Ibn Ni’matillah El Husejni ka percjelle në librin Mexhma’-ul Bahrejn Fi Manakibi S-Sibtain një transmetim te gjatë qe permban një mrekulli të Hasanit (as), të cilën do ta permendi te përmbledhur. Permbajtja e transmetimit eshte: Një nga mbretërit e Kinës kishte një ministër. Ky ministër kishte një djalë me pamje te mire dhe bukurosh, te cilin mbreti e donte ato shumë. Mbreti kishte një vajzë me pamje te mire dhe shum bukuroshe. Mbreti e donte shumë atë vajze. Vajza u dashurua me djalin e ministrit dhe djali i ministrit u dashurua me të. Mbreti e mori vesh dashurine e tyre dhe u zemërua dhe urdhëroi ekzekutimin e tyre. Kështu u ekzekutuan. Me vone mbreti u pendua shume sepse i donte shumë ata te dy (vajzen e vete dhe djalin e ministrit).”

فَـأَحْـضَـرَ الْـوُزَرَاءَ وَالْـعُـلَـمَـاءَ وَأَخْـبَـرَهُـمْ بِـذَلـِكَ وَسَـأَلَـهُـمْ عَـنِ الـتَّـدْبِـيـرِ فِـي إِحْـيَـائِــهِــــمَـا فَـقَـالُـوا هَـذَا لَا يَـقْـدِرُ عَـلَـيْـهِ إَلَّا رَجُـلٌ فِـي الْـمَـدِيـنَـةِ يُـقَـالُ لَـهُ الْـحَـسَـنُ بْـنُ عَـلِـيِّ بْـنِ أَبِـي طَـالِـبٍ صَـلَّـى الـلَّـهُ عَـلَـيْـهِـمْ يُـقَالُ إِنَّـهُ يَـقْـدِرُ أَنْ يَـدْعُـوَ الـلَّـهَ وَيُـحْـيِــيَـهُـمَـا فَـقَـالَ: كَـمْ بَـيْـنَـنَـا وَبَـيْـنَ الْـمَـدِيـنَـةِ قَـالُـوا: مَـسِـيـرَةُ سِـتَّـةِ أَشْـهُـرٍ فَـأَحْـضَـرَ رَجُـلًا وَقَـالَ: اذْهَبْ إِلَـى الْـمَـدِيـنَـةِ فِـي شَـهْـرٍ وَائْـتِـنِـي بِـالْـحَسَـنِ بْـنِ عَـلِـيٍّ وَإِلَّا قَـتَـلْـتُـكَ فَـخَـرَجَ الـرَّجُـلُ مَـغْـمُـومًـا فَـتَـبَـاعَـدَ عَـنِ الْـبَـلَـدِ

„Kështu që mbretiI i ftoj ministrat dhe dijetarët që të shkojnë te ai dhe u tregoi atyre historine. Ai u kërkoi atyre që t’i ringjallnin dhe ata thanë: »Askush nuk është në gjendje ta bëjë këtë përveç një burr nga Medina, i cili quhet Hasani, biri i Ali Ibn Ebi Talibit (as). Thuhet se ai është në gjendje t’i lutjet Zotit dhe t’i ringjallë ata.« Mbreti tha: »Sa larg është nga ne deri në Medine?« Ata thane: »Një rrugëtim prej gjashtë muajsh.«  Mbreti ftoj nje burre dhe i tha: »Shko në Medine për një muaj dhe më sill mua Hasanin birin e Aliut (as) dhe nëse nuk e sjell unë do te vras.« Pas kësaj burri mërzitshëm u largua nga vendi.”

وَتَـوَضَّـأَ وَصَـلَّـى وَدَعَـا الـلَّـهَ أَنْ يُـفَـرِّجَ عَـنْـهُ فَـإِذَا بِـالْـحَـسَـنِ قَـدْ حَـضَـرَ عِـنْـدَهُ فَـضَـرَبَ الـرَّجُـلَ بِـرِجْـلِـهِ وَهُـوَ سَـاجِـدٌ فَـقَـالَ لَـهُ: قُـمْ فَـقَـامَ وَقَـالَ: مَـنْ أَنْـتَ قَـالَ: أَنَـا الْـحَـسَـنُ بْـنُ عَـلِـيِّ بْـنِ أَبِـي طَـالِـبٍ فَـرَجَـعَ إِلَـى الْمَـلِـكِ فَـأَخْـبَـرَهُ فَـفَـرِحَ فَـرْحًـا شَـدِيـدًا ثُـمَّ أَمَـرَ بِإِحْـضَـارِ ابْـنَـتِـهِ وَابْـنِ الْـوَزِيـرِ فَـأُحْـضِـرَا وَالْـتَـمَـسَ مِـنَ الْـحَـسَـنِ صَـلَّـى الـلَّـهُ عَـلَـيْـهِ أَنْ يَـسْـأَلَ الـلَّـهَ سُـبْـحَـانَـهُ فَـيُـحْـيِـيـهُـمَـا لَـهُ فَـدَعَـا الـلَّـهَ عَزَّ وَجَـلَّ فَـأَحْـيَــاهُـمَـا الـلَّـهُ بِـدُعَـائِـهِ ثُـمَّ إِنَّـهُ زَوَّجَ ابْـنَـةَ الْـمَـلِـكِ مِـنَ ابْـنِ الْـوَزِيـرِ

„Ai mori abdes, fali namazin dhe u lut duke i kërkuar Zotit që t’ia lehtesoje çeshtjen. Pas kësaj, Hasani (as) erdhi prane tij dhe e preku me këmbë ndërsa ai ishte në sexhde dhe I tha: »Ngrihu.« Burri u ngrit dhe tha: »Kush je ti?« Ai I tha: »Unë jam Hasani, biri i Ali Ibn Ebi Talibit.« Pastaj, burri u kthye te mbreti dhe e lajmeroi për ardhjen e Hasanit. Mbreti u gezua shume dhe urdhëroi të sillnin vajzën e tij dhe djalin e ministrit (trupat e tyre) dhe ata i sollen. Ai ju lut Hasanit (as) t’i lutet Zotit që ai t’i ringjallë ata te dy. Atëherë Hasani  iu lut Zotit dhe Ai i ringjalli per hir te lutjes se tij. Pastaj ai e martoi vajzën e mbretit me djalin e ministrit.” [Ithbat-ul-Hudah, Band 4, Seite 30 – 31]