Kryqëzimi i Ebu Bekrit dhe Umerit dhe goditja tyre me gurë

Ahmad Ibn Muhammad Ibn Isa transmeton nga Hasan Ibn Ali Al-Washsha’, nga Abu Sakhr Ahmad Ibn Abdi r-Rahim, nga Hasan Ibn Ali, nga dikush që ishte ndër taksmbledhësit e Maʾmūnit. Ai tha: Unë dhe një nga shokët tanë shkuam te Abu Tahir Isa Ibn Abdillah Al-Alawi. Abu Sakhri tha: Dhe unë mendoj se ai është nga fëmijtë e Umer ibn Aliut dhe ai kishte shkuar për të ndenjur në Dar-us-Saidiyyin (banesa e gjuetarëve). Ne shkuam tek ai pasdite. Para tij kishte një enë me ujë me të cilin fërkohej. E përshëndetëm me selam dhe ai na e ktheu selamin. Pastaj ai filloi të na thotë: A ka njeri me ju të dy? Ne i thamë: Jo. Ai shikoi djathtas dhe majtas për të parë a ka ndonjë njeri tjetër dhe tha: „Babai im më tregoj nga gjyshi im se ai kishte qenë në Mina me Abu Xhafer Muhamed Ibn Aliun (as) ndërsa ai dhe Abu Xhaferi (as) ishtin tu hedhur guralecë. Abu Xhaferri e plotësoi atë (hedhjen e guralecëve) dhe i mbetën disa (guralecë) në dorë. Ai i numëroi dhe ato ishin pesë guralecë. Dy guralecë i hodhi nga njëra anë dhe tre i hodhi nga ana tjetër. Pastaj i thashë: »Më meso, jeta ime u bëfte kurban për ty! Çfarë ishtë kjo, sepse të pashë duke bërë diçka që askush nuk e ka bërë më parë. Ju hodhët pesë. Pastaj tre në një drejtim dhe dy në një drejtim (tjetër).« Ai tha: »Po, gjatë çdo sezoni (haxhi) dy keqbërësit zhvarrosen, ndërsa janë të freskët dhe kryqëzohen këtu. Ata të dy askush nuk i sheh përveç Imamit të drejtë. Kështu që unë e godita të parin me dy guralecë dhe të dytin me tre guralecë, sepse i dyti është më i keq se i pari.«“ [Al-Ikhtisas nga Al-Mufid, Faqe 277]

‎أحمد بن محمد بن عيسى، عن الحسن بن علي الوشاء، عن أبي الصخر أحمد بن عبد الرحيم، عن الحسن بن علي رجل كان في جباية مأمون قال: دخلت أنا ورجل من أصحابنا على أبي طاهر عيسى بن عبد الله العلوي، قال أبو الصخر: وأظنه من ولد عمر بن علي وكان نازلا في دار الصيديين فدخلنا عليه عند العصر وبين يديه ركوة من ماء وهو يتمسح، فسلمنا عليه فرد علينا السلام، ثم ابتدأنا فقال: معكما أحد؟ فقلنا: لا، ثم التفت يمينا وشمالا هل يرى أحدا ثم قال: أخبرني أبى عن جدي أنه كان مع أبي جعفر محمد بن علي عليهما السلام بمنى وهو يرمي الجمرات وأن أبا جعفر رمى الجمرات فاستتمها وبقي في يديه بقية، فعد خمس حصيات فرمى ثنتين في ناحية وثلاثة في ناحية، فقلت له: أخبرني جعلت فداك ما هذا فقد رأيتك صنعت شيئا ” ما صنعه أحد قط، إنك رميت بخمس بعد ذلك ثلاثة في ناحية وثنتين في ناحية؟ قال: نعم إنه إذا كان كل موسم أخرجا الفاسقان غضيين طريين فصلبا ههنا لا يراهما إلا إمام عدل، فرميت الأول ثنتين والآخر بثلاث لأن الآخر أخبث من الأول.