Paraekzistenca e Muhamedit

Xhabir Ibn Yazid transmton, se Imam Al-Kazimi (a.) ka thënë: „Zoti krijoi dritën e Muhamedit (s) nga një dritë të cilën e nxori nga drita e lavdisë dhe shkëlqimit të Tij dhe kjo është drita e Hyjnisë së Tij, e cila filloi nga Esenca e Zotit, domethënë nga Hyjnia e Tij, nga Kjoësia e Tij, e cila filloi prej Tij dhe me këtë Ai iu shfaq Musait, birit të Amramit (a.) në malin Sinai, prandaj ai nuk qëndroi në vendin e vet, dhe Musa (a.) nuk mund ta duronte shikimin e tij dhe nuk mundi t’i rezistonte, kështu që ai ra në tokë i fikët dhe si i goditur nga rrufeja (7:143) dhe ajo dritë ishte Muhamedi (s). Kur Zoti donte të krijonte Muhamedin (s) prej tij, Ai ndau atë dritë në dy pjesë. Më pas Ai krijoi nga pjesa e parë Muhamedin (s.) dhe nga pjesa tjetër Aliun, birin e Abu Talibit (a.) dhe nga kjo dritë Ai nuk krijoi askënd tjetër. Zoti e krijoi atë me dorën e Tij dhe Ai vetë fryu nga vetja për veten e Tij në të dy dhe u dha atyre formën e tyre. Ai i bëri të dy besnikët e Tij, dëshmitarë mbi krijimin e Tij, syrin e Tij mbi ta dhe gjuhën e Tij që u drejtohet atyre. Ai u besoi atyre dijen e Tij, u mësoi sqarimin, u dha atyre hyrje në të fshehtat e Tij dhe bëri njërin prej tyre shpirtin e tij dhe tjetrin frymën e tij. Asnjëri nuk ka qëndrueshmëri pa shokun e tij. E dukshme e të dyve është njerëzore dhe e brendshme e të dyve është hyjnore. Të dy u shfaqën krijesave në trupa njerëzore, që të mund të përballonin pamjen e tyre dhe kjo është vargu: ﴾Ne do t’i kishim veshur me atë që ata vishen.﴿ (6:9). Kështu, të dy janë vendi i Zotit të botëve dhe ndarja e krijuesit të të gjitha krijesave. Me ta, Zoti e hapi fillimin e krijimit dhe me ta Ai mbaron mbretërinë dhe parashikimet. Më pas, Ai mori nga drita e Muhamedit (s.) vajzën e tij Fatimen (a.), sikurse e mori atë nga drita e Tij dhe nga drita e Fatimes (a.) dhe Aliut (a.) mori Hasanin (a.) dhe Husejnin (a.) jashtë, sikur të nxirreshin dritat. Ata u krijuan nga dritat dhe udhëhoqën nga një shpinë në një tjetër, nga një bel në një tjetër dhe nga një prehër në një tjetër prehër, në nivelin më të lartë pa ndotje (Naxhasah), por nga një transmetim në një tjetër, as nga një lëng i neveritshëm as nga një pikë e ulët, si pjesa tjetër e krijimit të Tij, por nga dritat që kalonin nga belet e të Pastrit në prehrat e të Pastrit, sepse ata janë më të zgjedhurit e të zgjedhurve. Zoti i zgjodhi ata dhe i bëri mbrojtës të dijes së Tij dhe shpallësve të Tij ndër krijesat e Tij. Ai i shpalli ata si përfaqësues të Vet, sepse Ai është i padukshëm dhe i pakuptueshëm dhe Mënyra e Tij dhe Kjoësia e Tij nuk janë të njohura. Kështu, këta janë folësit, shpallësit dhe përgjegjësit për urdhërimet dhe ndalimet e Tij. Në ta, Ai shfaq fuqinë e Tij, nga ta shihen shenjat dhe mrekullitë e Tij, përmes tyre dhe prej tyre Ai u bë i njohur ndaj shërbëtorëve të Vet dhe përmes tyre iu bindet urdhrit të Tij. Nëse nuk do të ishin ata, njerëzit nuk do ta njihnin Zotin dhe nuk do të dinin si t’i shërbenin Atij, Mëshiruesit të plotë. Kështu, Zoti zbaton urdhërat e Tij ashtu siç dëshiron, për atë siç Ai dëshiron. Ai nuk do të përgjigjet për atë që bën, ndërsa ata do të mbajnë përgjegjësi.“ [Ta’wil-ul-Ayat nga Sharaf-ud-Din, Faqe 393 – 395]

عن جابر بن يزيد عن الإمام الكاظم عليه السلام أنه قال: إن الله تبارك وتعالى خلق نور محمد صلى الله عليه وآله وسلم مننور اخترعه من نور عظمته وجلاله وهو نور لاهوتيته الذي ابتدأ من لاه أي من إلاهيته من إينيته الذي ابتدأ منه وتجلىلموسى بن عمران عليه السلام به في طور سيناء فما استقر له ولا طاق موسى لرؤيته ولا ثبت له حتى خر صاعقا مغشياعليه وكان ذلك النور محمد صلى الله عليه وآله وسلم فلما أراد الله أن يخلق محمدا منه قسم ذلك النور شطرين فخلق منالشطر الأول محمدا ومن الشطر الآخر علي بن أبي طالب عليه السلام ولم يخلق من ذلك النور غيرهما خلقها الله بيدهونفخ فيهما بنفسه من نفسه لنفسه وصورهما على صورتهما وجعلهما أمناء له وشهداء على خلقه وخلفاء على خليقتهوعينا له عليهم ولسانا له إليهم قد استودع فيهما علمه وعلمهما البيان واستطلعهما على غيبه وجعل أحدهما نفسهوالآخر روحه لا يقوم واحد بغير صاحبه ظاهرهما بشرية وباطنهما لاهوتية ظهرا للخلق على هياكل الناسوتية حتىيطيقوا رؤيتهما وهو قوله تعالى وللبسنا عليهم ما يلبسون فهما مقام رب العالمين وحجاب خالق الخلائق أجمعين بهمافتح الله بدء الخلق وبهما يختم الملك والمقادير ثم اقتبس من نور محمد فاطمة ابنته كما اقتبس نوره من نوره واقتبس مننور فاطمة وعلي الحسن والحسين كاقتباس المصابيح هم خلقوا من الأنوار وانتقلوا من ظهر إلى ظهر وصلب إلى صلبومن رحم إلى رحم في الطبقة العليا من غير نجاسة بل نقلا بعد نقل لا من ماء مهين ولا من نطفة خشرة كسائر خلقه بلأنوار انتقلوا من أصلاب الطاهرين إلى أرحام المطهرون لأنهم صفوة الصفوة اصطفاهم لنفسه وجعلهم خزان علمه وبلغاءعنه إلى خلقه أقامهم مقام نفسه لأنه لا يرى ولا يدرك ولا تعرف كيفيته ولا إنيته فهؤلاء الناطقون المبلغون المتصرفون فيأمره ونهيه فيهم يظهر قدرته ومنهم ترى آياته ومعجزاته وبهم ومنهم عرف عباده نفسه وبهم يطاع أمره ولولا هم ما عرفالله ولا يدرى كيف يعبد الرحمن فالله يجري أمره كيف شاء فيما يشاء لا يسأل عما يفعل وهم يسألون

Termi arab “Iniyyah (إينية)” trajtohet si termi “Haecceity” në botën arabishtfolëse, prandaj vendosa të përkthej termin anglisht “Thisness” në shqip “Kjoësi”.  Prapashtesa “-ness” është e ngjashme me prapashtesën “-ësi”. Përkthimi në anglisht mund të gjendet [këtu!].