Pranimi i një lutje pa vepra?

Umer Ibn Jezidi tha: Unë i thashë Imam Sadikut (as): „Dikush tha: »Unë me siguri do të ulem në shtëpinë time dhe të lutem dhe të agjëroj dhe do t’i shërbej Zotit tim dhe sa i përket jetesës tim, do të vijë tek unë.«“ Pastaj foli Imam Sadiku (as): „Ky është një nga tre (njerëzi), të cilëve (lutjet) nuk i pranohen“ [Wasa’il-ush-Shi’ah, Vëllim 17, Faqe 25]

عن عمر بن يزيد قال: قلت لأبي عبد الله عليه السلام: رجل قال: لأقعدن في بيتي، ولأصلين ولأصومن ولأعبدن ربي، فأما رزقي فسيأتيني، فقال أبو عبد الله عليه السلام: هذا أحد الثلاثة الذين لا يستجاب لهم.

Imam Aliu (as) ka thënë: „Dikush që bën lutje, pa bërë vepra, është si një shigjetar pa një fill.“ [Nahxh-ul-Balagja, mençuritë e komandantit të besimtarëve, Hadith 337]

عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ أَنَّهُ قَالَ: الدَّاعِي بِلَا عَمَلٍ كَالرَّامِي بِلَا وَتَرٍ.